Kan het beginsel van ‘een leven lang ontwikkelen’ een spannend, leerzaam en enerverend spel worden in een steeds sneller veranderende multiculturele samenleving? Dat begint dan in een vroegtijdig stadium, met als eerste spelers de verwekkers, pasgeborenen, de opvoeders en opleiders in een multiculturele setting in onderscheiden entourages. Met in elke levensfase vele highlights, dompers, uitdagingen en obstakels om te overwinnen. Met steeds als schier onbereikbaar doel om het kind qua aanleg, vaardigheden, ethiek en kennis een leven lang strijdbaar klaar te stomen voor de "boze" wereld. Met vallen en opstaan, met doorgroeien en terugvallen.
Spelenderwijs een leven lang leren? In het universum van de PP-BM is dit niet langer een utopie, maar realiteit. Van aanleg naar competenties en van competenties naar een passende functie: het is het principe waarop de methode is gebouwd. Want wie werk mag doen dat aansluit bij aanleg, competenties, interesse en dus enthousiasme, is niet alleen gerichter en productiever, maar die heeft ook plezier in het werk en het leven. Daar profiteert iedereen van; binnen en buiten de werkomgeving.
Van de (aanstormende) beroepsbevolking van nu al meer dan 10 miljoen mensen zal het grootste deel gaan werken in een bedrijf, van welke omvang of in welke bedrijfstak dan ook. Dat zijn inmiddels rond de 1 miljoen bedrijven, waarvan er 97% minder dan 10 werknemers kent. Dominopoly wijst de beroepsbevolking spelenderwijs de weg in dit doolhof van het bedrijfsleven, vol met verstikkende en stuk voor stuk te slechten regeltjes en onbegrijpelijke en onwerkbare wetjes. Het is een speelveld dat vol zit met boobytraps en valkuilen, welke stuk voor stuk geslecht moeten worden om een fijnere nog utopische samenleving te bewerkstelligen.
